Wat is een landschap? Dat is de vraag die het Louvre-Lens in deze tentoonstelling stelt, benaderd vanuit de invalshoek van de kunst. Vanaf de renaissance tot heden hebben kunstenaars via de schilderkunst op hun eigen manier de Scheppingsmythen nagespeeld door hemel, aarde, zee, licht en duisternis uit te beelden.

Fabeldieren maken op discrete maar constante wijze deel uit van onze hedendaagse verbeelding, zoals blijkt uit uitlopende werken als Harry Potter en Game of Thrones. Hun hybride aard en monsterlijk uiterlijk wekken fascinatie en afschuw op maar, in tegenstelling tot mensachtige monsters, worden ze beschouwd als wezens die door de mens overwonnen en zelfs getemd kunnen worden.

Wat gebeurt er onder de grond? Hoe zien de werelden eruit, die al sinds mensenheugenis onze verbeelding voeden? Om antwoord te vinden op de vragen over alle vormen van ondergronds - werkelijk of gedroomd - leven, biedt deze tentoonstelling een zintuiglijke verkenning van de ondergrondse werelden.

In EXILS. De blik van kunstenaars wordt het verband onderzocht tussen creatie en ballingschapsgevoel. Onder ballingschap wordt verstaan het gedwongen vertrek van huis om politieke, economische, sanitaire of klimaatredenen.

Roméo Mivekannin legt verbanden tussen de geschiedenis en onze eigentijdse wereld. Zijn schilder- en beeldhouwwerk onderzoekt de lagen van onze gedeelde herinneringen, met name tussen Afrika en Europa.

Rembrandt’s tulbanden, Élisabeth Vigée-Lebrun’s sjaals, Rosa Bonheur’s lange broeken, Balzac’s kamerjas door Rodin, Andy Warhol’s pruik, Niki de Saint Phalle’s slangenjurk...